PAGE-3
Sajrone nglakoni tapa utawa salagine ngumpulake kekuwatan gaib, atining wong iku mesthi kudu tetep tentrem lan ayem sanadyan ana kadadeyan apa wae. Manawa atine wong iku nganti gugur, kasutapan iya uga dadi gugur lan kudu lekas wiwit maneh. Gegeman kalawan wadi sakehing ilmu gaib lkang lagi pinarsudi, luwih becik murih nyataning kasekten tinimbang karo susumbar kalawan kuwentos kayakenthos.
"Nepsu" iku andadekake tanpa dayane kekuwataning batin. "Semang-semang" iku andadekake ati kang peteng ora padhang terang. "Sengit utawa drengki" iku uga dadi mungsuhing kekuwatan gaib. Wong kang lagi nindakake katamtuwan ing dalem kasutapan kudu kalawan ati kang sabar anteng lan tetep. Patrapebadan kang kaku lan kagugupan kudu didohake .
Aja sok singsot
Aja duwe lageyan sok nethek nethek kalawan driji tangan marang meja kursi utawa papan liyane.
Aja ngentrok-entrokake sikil munggah mudhun.
Aja sok anggigit kukuning dariji tangan.
Aja mencap-mencepake lambe.
Aja molahake lidhah lan andhilati lambe.
Aja narithilake kedheping mata.
Ngedohake sakehing saradan utawa bendana kang ora becik, kayata glegak-glegek molah-molahake sirah, kukur-kukur sirah, ngangkat pundhak lan liya-liyane sabangsane saradan kabeh.
Satemene perlu banget nyirnakake kekarepan "drengki" luk wit ngrasaning karep drengki iku banget nindhih marang diri pribadi. Ana maneh "drengki" iku kaya anggawa sawijining pikulan abot kang tansah nindhes marang dhiri lan sarupa ana barang atos medhokol kang angganjel pulung ati. "Drengki lan meri" iku mung anggawa karugiyan bae tumrap kita, ora ana gunane sathithik -thithika. Salawase wong isih anduweni pangrasan karep "drengki lan meri" iku ora bakal bisa tumeka kamajuwane tumrap dunya prabawaning gaib.
Ora mung tumindak bae tumrap sawijining wong bae bisa maluyakake wong liya kalawan kekuwatan gaib nanging uga tumindak tumrap sawijining wong maluyakake dhiri pribadi kalawan kekuwatan iku. Bisane maluyakake larane wong liya, mesthine kudu ngirima kekuwatan waluya marang sajroning badane wong kang lara. Manawa wong gelem naliti yen wong iku bisa ngumpulake kekuwatan gaib ing dalem badane dhewe lan ngetokake sabageyan kekuwatan gaib kawenehake marang wong liyane mestheni uwong bisa ngreti yen arep migunakake kekuwatan iku nganggo paedahe dhiri dhewe uga luwih gampang.
Dalam melakukan bertapa atau dalam saat mengupulkan kekuatan gaib,hati yg melakukan itu harus tetap tentrem dan ayem walau banyak ganguan disekitarnya.apabila hati orang itu tidak tentram dan ayem,maka bertapanya juga akan gagal,dan harus diulang dari awal lagi.point yg penting dalam ilmu gaib itu adalah menghidar dari pada banyak mulut(sesumbar).
”nafsu “ itu membuat lemah kekuatan batin.”semang-semang*” (*artinya cek text diatas) itu menjadikan hati ini gelap yidak terang.”sengit tau dengki*”itu akan juga merupakan lawan dari kekuatan gaib.orang yg sedang melakukan (lelaku )bertapa harus mempunyai hati yg sabar, anteng(tidak bergolak)dan teguh.keadaan tubuh yg kaku dan gugup harus di jauhkan.
Jangan suka bersiul
Jangan memainkan(mengetok) jemari dimeja dan kursi tau sebangsa papan lainnya.
Jangan suka menghentak2 kaki naik turun
Janagn suka menggigit kuku jari tangan(kaki apalagi )
Jangan suka memainkan bibir(kecap)
Jangn suka memainkan lidah seperti menjilati bibir
Jangan berkerlingkan mata(berkedip merayu)
Maenjauhkan perihal yg kurang baik ,seperti mengerak2kan dan mengeleng2an kepala,mengaruk2 kepala,mengangkat pundak dan lain sebaginya yg harus dihindari.
Sebenarnya sangat perlu sekali untuk menghilangkan rasa “drengki*”walaupun rasa itu ada dalam hati pribadi.ada lagi “drengki*”itu seperti membawa atau memikul sesuatu yag amat berat yg selalu membekas dalam diri seperti barang yg keras dan mnonjol dalam ulu hati.”drenki* lan meri(iri)”itu hanya membawa kerugian saja bagi kita,tidak ada gunnya sedikit pun.selama orang masih mempunyai perasaan “drengki dan meri”itu tidak bakal bisa maju dalam dunia ilmu per gaib an.
Tidak hanya bertidak merugikan orang lain tapi juga akan merugikan diri sendiri terhadap kekuatan itu.bisanya hanya bikin orang sengsara,tapi seharusnya justru kita mengirim kekuatan penyembuh terhadap orang yg sakit.
Apabila orang itu mau mengerti,bisa mengumpulkan kekuatan gaib kedalam bdanya makan sebagian kekuatan gaib itu di berikan kepada orang yg memerlukan dan sebagian lagi digunakan untuk diri sendiri hal itu akan menjadi lebih mudah.